Obrzęk pourazowy jest wynikiem reakcji zapalnej obejmującej część ciała w bezpośrednim sąsiedztwie uszkodzonego miejsca.
W postaci zlokalizowanej występuje najczęściej po przeciążeniach, stłuczeniach, skręceniach, zwichnięciach stawów, naderwaniu więzadeł, torebek stawowych i ścięgien oraz w złamaniach.

Obrzęki rozlane po ciężkich urazach, często wielonarządowych, z uszkodzeniem powłok ciała stanowią oddzielne zagadnienie i wymagają innego postępowania.

Obrzęk pourazowy może być spowodowany kilkoma przyczynami. Jedną z nich jest obecność wynaczynionej krwi (krwiaka) w mięśniach, tkance podskórnej a przede wszystkim w przestrzeniach powięziowych. Krwiak pojawia się bezpośrednio po urazie. Jego potwierdzeniem jest zmieniający się po kilku dniach kolor skóry, od granatowo-fioletowego po żółty.

Obecność obrzęku powoduje określone skutki miejscowe w postaci:

• zaburzeń odpływu krwi żylnej;
• zaburzeń dopływu krwi tętniczej;
• zaburzeń odpływu chłonki ;
• wzmożonego ciśnienia śródtkankowego i w przedziałach powięziowych mogących prowadzić do zmian niedokrwiennych i poważnych powikłań naczyniowych (np. zespół Volkmanna po złamaniu nadkłykciowym kości ramiennej oraz inne zespoły ciasnoty powięziowej);
• ograniczenie ruchu, jeżeli obejmuje okolice stawu.

Walkę z obrzękiem w jego wczesnej fazie prowadzić może zarówno pacjent jak i lekarz.

Pacjent prowadzi ją bezpośrednio po urazie środkami, które ma do dyspozycji. Należy do nich:

• wysokie ułożenie dotkniętej urazem kończyny zapewniający dobry odpływ krwi żylnej, limfy i płynów śródtkankowych;
• chłodzenie skóry, najczęściej przez przykładanie kompresów (okładów chłodzących) z wody, co zmniejsza przepływ krwi i obkurczenie naczyń;
• stosowanie kompresów z roztworem substancji aktywnie zwalczających obrzęk i działających ściągająco, przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo i przeciwbólowo.

Stosowanie kompresów schładzających należy do najbardziej popularnych sposobów walki z obrzękami pourazowymi. Popularnym sposobem jest stosowanie roztworu wodnego octu albo roztworu altacetu. Wygodny sposób postępowania z obrzękami w warunkach domowych i szpitalnych zapewnia nowy preparat Altix krem 1%.

Wskazania do stosowania Altix krem 1% na skórę

A – w warunkach domowych:

• Obrzęk po skręceniach i zwichnięciach stawów stopy (w tym szczególnie stawu skokowo-goleniowego).
• Naderwanie lub zerwanie ścięgien (np. ścięgna Achillesa lub ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia)
• Przeciążenia stawów lub mięśni spowodowane nadmiernym wysiłkiem oraz uprawianiem sportu

B – w warunkach przychodni, szpitali lub sanatoriów:

• Na skórę przed założeniem unieruchomienia w postaci tradycyjnego opatrunku gipsowego lub żywicznego
• Podczas wczesnej rehabilitacji ruchowej, po zdjęciu unieruchomienia z kończyny leczonej nieoperacyjnie lub operacyjnie
• Po przeciążenia stawów i mięśni po intensywnej rehabilitacji ruchowej (kinezyterapii).

Należy pamiętać, że krem Altix pełni w tych sytuacjach rolę pomocniczą w kompleksowym leczeniu urazów i ich następstw, którego podstawą jest unieruchomienie dotkniętej urazem kończyny.

ALTIX octanowinian glinu  w postaci kremu:

• jest wygodny do przenoszenia i przewożenia, w tubie lub pojemniku, a więc do zabrania w podróż (np. przy wyjeździe w góry na narty),
• jest wygodny w użyciu – nie wymaga zakładania kompresu na obrzęknięty fragment ciała,
• jedynie posmarowania skóry,
• nie wywołuje alergii,
• można go zastosować na skórę tuż przed założeniem opatrunku gipsowego,
• posiada zalety kosmetyku – działa ściągająco na skórę, a substancje pomocnicze nadają jej delikatny zapach i gładkość.