Pierwsze tężnie solankowe zbudowano w XVII wieku. Służyły celom produkcyjnym. Dzięki zwiększeniu stężenia soli w solance uzyskiwano sól kuchenną. W XIX wieku odkryto właściwości lecznicze solanki i zaczęto budować tężnie w celach leczniczych. Pierwsza tężnia na terenie Polski powstała w Ciechocinku.

Budowa tężni

Tężnia jest konstrukcją zbudowaną z drewna iglastego pokrytą gałązkami tarniny. Specjalnymi instalacjami i pompami doprowadzana jest solanka, która rozpryskuje się na pojedynczych gałązkach tarniny. W ten sposób powstaje roztwór aerozolu bogatego w jod, wapń, brom, magnez, potas, sód, żelazo. Stężenie NaCl powinno wynosić od 16% do 27% w wodzie. Najlepsze efekty korzystanie z tężni przynosi w dni słoneczne i wietrzne. Przy pogodzie deszczowej tężenie nie występuje.

Działanie tężni solankowej

Tężnie solankowe mają działanie profilaktyczne i lecznicze. Doskonale oczyszczają płuca z zanieczyszczeń smogowych. Wzmacniają odporność na infekcje górnych dróg oddechowych. Powinni więc korzystać z nich mieszkańcy Śląska, Krakowa i dużych aglomeracji miejskich. Tężnie jednak mają przede wszystkim właściwości lecznicze.
Wskazane są dla osób cierpiących na:

• rozedmę płuc,
• POCHP,
• astmę oskrzelową,
• nawracające infekcje górnych dróg oddechowych,
• nieżyty zatok, gardła i nosa,
• zapalenie oskrzeli.

Tężnie są bardzo skuteczne w leczeniu astmy oskrzelowej u dzieci. Dlatego też wybudowano tężnię w Parku Zdrojowym w Rabce.

Kuracje solankowe dzięki swojej skuteczności stają się coraz bardziej popularne. W ostatnich latach powstała tężnia solankowa Jaworze, tężnia Rabka Zdrój, tężnia Wieliczka. To obiekty służące naturalnej inhalacji. Jedna godzina przebywania na terenie tężni odpowiada efektom 3 dni plażowania nad morzem.
Dodatkową zaletą tężni jest ich budowanie w pięknych parkach lub miejscach widokowych.